Bala

Pasado alas-otso na ng gabi. Halos 12 oras na siyang nasa opisina. Hindi naman lahat puro trabaho. May ilang oras din siyang ginugol sa pakikipagkwentuhan sa ilang kasama sa trabaho. Ilang oras pa sa pagbabasa ng e-mail at blog ng ilang kaibigan. May panahon ding baguhin ang Downelink at Friendster account niya. Matagal-tagal na ring hindi nababago yung profile page. Time for changes. Ganunpaman, pagod na rin talaga siya.

Maka-ilang ulit din niyang binago ang treatment ng istoryang isu-shoot niya bukas. Pasaway kasing mga kausap yung mga kausap nila ng researcher niya. Papalit-palit ng desisyon. Masakit na ang ulo niya. Masakit na masakit. Umiikot na paminsan-minsan ang kaniyang paningin dulot nang kalahating araw na pagkababad ng mga mata niya sa harap ng monitor ng computer. Dumadaing na rin ang kalamnan niya sa paa. Oo, nakaupo lang naman siya halos maghapon, pero nanuot yata nang husto ang lamig na ibinubuga ng airconditioning ng opisina. Naninigas na rin ang daliri niya sa kanang kamay. Pakiramdam niyan magkaka-carpal tunnel syndrome na siya. Sosyal! Kung anu-anong sakit na ang iniisip. Pero ang leeg at balikat niya, masakit na rin talaga!

Sana andito siya para makasama ko sa tanghalian. Hindi sana ako nalilipasan ng gutom dahil lang sa wala akong kasabay sa pagkain. Sana andito siya para sumundo sakin sa trabaho. Sabay din kaming kakain ng hapunan sa isang restaurant. Pareho na kasi kaming pagod para magluto pa siya sa bahay (Hindi naman pwedeng ako ang magluto dahil bukod sa pagod na pagod na nga ako eh hindi talaga ako marunong magluto. Hehe!)

Sana andito siya para sa pag-uwi namin sa bahay eh may magmamasahe sa nanlalata kong katawan. Hindi na kailangang kasing-galing pa ng mga masahista sa spa. Ang mahalaga ay nararamdaman ko ang bawat haplos niya. Ang mainit niyang mga palad bunga ng pagmamahal namin sa isa't isa. Sapat na 'yun para mapawi lahat ng pagod. Sapat na ang mga ngiti niya para maalis ang mga sakit na nararamdaman sa katawan. Sapat na ang isang halik para magkaroon ako ng lakas.

Umalingawngaw sa kaniyang isipan ang isa sa kaniyang paboritong awitin. Hindi na kailangan ang casette o cd player para lang manamnam niya ang kanta.

At tumalon na tayo sa bangin

magpasagasa pa tayo sa tren

paputukan man tayo ng baril

dahil 'pag kasama ka

hindi ako tinatablan

ng bala...

Sigurado siya... Sa sandaling dumating na ang pagkakataong magkasama sila ng kaniyang mahal, wala ng kahit na anong sakit na kaniyang iindahin.

*I'm just here bebekoi, patiently waiting for your homecoming...

Providence

ikaw: o, ano na? kamusta?

ako: eto, maganda pa rin. nyahahaha!

ikaw: ;)

ako: bwahihihihi! :D

ikaw: nakita ko yung pics nyo ni 888, ah. is there something is should know? :)

ako: nyak, wala noh! lol wala yun, maigas! (sige, deny pa...)

ikaw: nakow ayaw pang umamin!

ako: eh wala namang aaminin eh. hehe. (tatamaan nako ng kidlat)

ikaw: sige, sabi mo eh. so kamusta na ang lovelife?

ako: ha? ano yun?

ikaw: paluin kita dyan eh.

ako: tagal... lolz

ikaw: so ano na nga? sino na ang bago mong karir?

ako: wala akong bagong karir. sila lang ang nangangarir sakin. (kapaaaaal ko talaga! lolz)

ako: bwahahahahaha! (bawiin sa tawa lolz)

ikaw: lol

ako: chorva lang! :D (pero mini-mean ko talaga yun. ALAM ko talagang maganda ako! sa korte na pumunta ang gustong kumontra! lolz)

ikaw: so, sinu-sino naman yang MGA nangangarir sayo?

ako: nakow wag mo na alamin. wehehehe!

ako: wala akong karir pero meron akong kras. (flirty mode ON)

ikaw: talaga? at sino naman yang napakaswerteng yan?

ako: ayoko nga.... sikwet! lolz (go Summer! go!)

ikaw: sows! sikwet-sikwet ka pa dyan! share mo na daliiii

ako: wala ka bang idea kung sino? (fishing...)

ikaw: umm wala eh. sabihin mo na kasi.

ako: ganito na lang... bibigyan kita ng 3 chances para hulaan. game? (ay, sows! very elementaristic and highschoolic itowh!)

ikaw: sus papahirapan pako eh.

ako: eh sasabihin ko naman kung tama eh ;)

ikaw: si 999?

ako: nope

ikaw: si 444?

ako: nyak, hindi noh! maigas!

ikaw: si 222?

ako: waaaaa ano ka ba? sabi na ngang hindi ko nga gusto yun diba?

ikaw: eh sino na nga? pinapahirapan pako eh.

ako: wala ka ba talagang idea? (ang tanga naman... naman!)

ikaw: wala nga.

ako: hmm... sige na nga. sabihin ko na nga.

ikaw: ?

ako: si... feeling ko nga sobrang obvious nako eh. gawd!

ikaw: ? <--- sige, magpaka-tanga mode ka pa! kainis!

ako: ikaw...

ikaw: :pop eyes:

ako: ...ikaw ang naive na tao sa mundo. (biglang kabig! nyahahaha! nahiya din! lolz)

ikaw: oh ok... lol eh wala nga akong idea eh. <--- pero ito ang pinaka-naive (o ta*ga? hehe) sa lahat. sheesh... hindi pa rin na-gets???

ako: haaaaayyyyy.... sheesh. you really don't know kung sino?

ikaw: hindi nga. sabihin na kasi.

ako: taga-Peyups din.

ikaw: talaga? sino naman dun? <--- grrr! akala ko matalino ka? lolz

ako: ikaw nga!

ako: IKAW!

ikaw: :pop eyes:

ako: *blush*

*****

Sabi mo sa akin, hinding-hindi mo na makakalimutan ang pag-uusap na yan. Nakatatak na sa puso't isip mo (kahit pa nabura ang memory ng pc mo at nawala lahat ng laman ng archive ng YM mo, noong nagcrash ito kamakailan). alam mo bang nakaukit na rin yan sa aking pagkatao? Hindi ko man maalala na ang lahat-lahat ng pinag-usapan natin ng mga oras na yun.. ang mga eksaktong salita at biruan. Ang mahalaga ay laging sariwa sa aking isipan ang sandaling iyon... ang kilig... ang hindi mapawi-pawing ngiti sa aking mukha (at alam kong sayo rin)... ang saya...

...Marami nang nangyari matapos ang pag-uusap na 'yun. At hinding-hindi ko pinagsisisihan kung bakit ba kinapalan ko ang mukha ko noong mga oras na 'yun upang umamin sa'yong gusto kita (hindi ko pa nga sinabi noong "gustung-gusto").

Tanong ko sa'yo noon, "Kung hindi ba ako umamin noon sa chat, ipu-pursue mo pa rin ba ako?" Ang sagot mo, "Alam mo, may mga bagay na mangyayari at mangyayari talaga dahil nakatakdang mangyari? Naniniwala ako na tayo ay pinagtagpo. Ibinigay ka sakin ng Diyos para tapusin na ang pagdurusa ko..."

At sabi nga, "Nothing ever happens by chance... Everything is Providential. Nothing is accidental."

Pero kung isa kang aksidente, nagpapasalamat ako sa Diyos na ako ay napahamak.

Bahaghari

Ano nga ba ang nasa dulo ng bahaghari? Narito nga ba ang palayok na punumpuno ng ginto? Narito nga ba ang pangakong kaginhawaan?

Ayon sa siyensya, ilusyon lang ang bahaghari. At wala talaga itong hangganan. Ngunit para sa mga batang pusong katulad ko, ang bahaghari ay isang napakamahiwagang tanawin pagkatapos ng ulan… kabigha-bighani… kahali-halina…Wala pa akong nakilalang hindi gusto ang bahaghari. Sino nga ba ang hindi namangha sa kanyang taglay na kariktan?

Ngunit, nasa dulo nga ba ng bahaghari ang palayok na puno ng ginto?

Ako, nagtagpuan ko sa bahaghari ang kaligayahan. Pinuno niya ng kulay ang aking mundo. Binigyan niya ako ng buhay, ng sigla, ng kakaibang liwanag. Sa bahaghari ko nabuo ang aking pagkatao. Hinatdan niya ako ng isang kayamanang hindi nauubos… ng kaligayahang hindi nagtatapos.

Noon ko napatunayang walang dulo ang bahaghari, walang hangganan. At wala ngang palayok na punumpuno ng ginto. Sapagkat ang yaman niyang taglay ay higit pa sa anumang materyal na bagay.

*****

Sa kanyang ganda, ako ay nabighani. Sa kanyang hiwaga, ako ay namangha. Nahuli niya ang puso ko at walang pasubaling binihag, upang hindi na kailanman pakawalan. At ako’y nagpaubaya. At bukal sa loob na nagpatali sa kaniyang tanikala...

*****

Salamat, Bahaghari sa pag-ibig na iyong hatid.

*****

*The rainbow flag has become one of the most widely used and recognized symbols of the gay pride movement. The concept of the rainbow is hardly a new one. Rainbows have used since ancient times in all kinds of cultures- Greek, African, Native American and Celtic, to name only a few. Even Jesse Jackson's Rainbow Coalition has made use of the rainbow has a freedom symbol.

A follow-up article about lesbian symbols will be posted soon ;-)

for HER

you may tell me that i don't love you... coz i never really told u as often as others would. you may tell me i don't care for you, coz never did i give you flowers or even greeting cards on your birthdays or take the time to prepare food for you when you're sick.

you may never know coz you somehow often fail to hear beyond words and look beyond direct actions...

this is me...and i'm sorry if i fall short of your personal criteria of what a good person should be. sure, i may seem to be unloving. but if you really think of me that way, maybe because you just don't really know me. you just don't really see the real me...or even try to go at a certain length to know the real me...

i know i am not the best girl alive. but i know that i am a child you should not be ashamed of. i hope that you realize that.

there are things that still need to be settled. issues that need to be faced. i hope i'll get the courage. we may not be the ideal, but i don't want US to remain in this brokeness.

but whatever it is that's not right for now still does not overshadow all your sacrifices for us, all the affection you have showered us. and so, i wanna thank you through my own little way...

haPpy MOTHER'S DaY!

parang kapatid ko lang daw sya. lolz

nanay ko talaga filingera, parang ako! nyahaha!

isa pa! isa pa! ibang ngiti naman. bwahihi!

mga adik sa pektyur pektyur! lolz

* HAPPY MOTHER'S DAY also to all the other mothers out there! :-)